Allah’ın selamı üzerinize olsun. Ben küçük yazar Rüveyde Bera. Aslında pek de yazar sayılmam. Sizinle, yine güzel bir kitabı paylaşmak için karşınızdayım.
Kitabın ismi, Gül’ün Gülleri. Yazarı, Âdem Saraç. Bu kitabı Erkam Yayınları, 2008’de yayınlamış. Babam 2009 yılında yazarına imzalatmış bu kitabı. Tabi ben o zaman küçük yaşta olduğum için bundan haberim olmamıştı. Aslında kitap, benim seviyemin biraz üstünde gibi duruyordu. Ama başladığımda çok sevdim ve devam edince göründüğü gibi olmadığını anladım. Yazar amca, anlayacağım şekilde yazmış. Allah ondan razı olsun.
Kitabın ismini açıklamakla işe başlayayım: Ben, bu bölümü okurken ağladım. Burada bir kız var. Bu kızı, babası bir gün “Kııız, buraya gel kıız!” diye yanına çağırır. Kızcağız koşarak babasına gelir ve buyurmasını ister. Babası, kızının kolundan tutup adını söylemediği bir yere götürmek için yola koyulur. Kendisini nereye götürdüğünü soran kızına da gidince göreceğini söyler. Kız, babasıyla birlikte yürür, yürür, yürür. Sonunda çöl gibi bir yere gelirler. Babası, kızını bir tarafa itip attıktan sonra çukur kazmaya başlar. Kazma işi bittikten sonra ağlayarak kızını o çukura fırlatır. Kız, babasının kendisini çukura atmasına rağmen, onun üzerindeki toprakları temizlemeye çalışır. Baba, kızının üzerine toprak atmaya koyulur. Kız, neye uğradığını şaşırır ve babasına seslenir, bağırır, çağırır… Sonra da bu haldeyken toprağın altında can verir.
İşte böyle… O zamanlarda kız çocukları diri diri toprağa gömüldüğü için babası da cici kızı gömmüştü. Şu an yazarken bile kendimi tutamayıp ağlayacağım neredeyse.
İkinci olarak yazacağım şey ise sevgili Peygamberimizin kızlarından Hz. Zeynep ile kocası Ebu’l As ile ilgili olacak. Bunlar, birbirlerini çok seven tıpkı iki gül, iki bülbül gibiydiler. Ebu’l As, sonradan Müslüman olanlardan. Daha müşrik iken eşi Hz. Zeynep, Medine’ye hicret edince birbirlerinden ayrı kalırlar. Ebu’l As’ın o durumunu artık tahmin edersiniz. Ebu’l As, Müslüman olmuştu; ama daha erken olmasını isterdim. Güzeller güzeli Peygamber kızı Hz. Zeynep’i neden üzmeyi istesin ki? Neyse…
Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem’in kızlarının tümünün ölümünde çok üzüldüm. Hatta hepsinde de elimde olmadan ağladım. En çok ağladığım da Hz. Zeynep’in ölümünde oldu. Çünkü kocası Ebu’l As, eşi Zeynep vefat edince bayılmıştı. Bu sevgi beni etkilemişti.
Peygamberimizi ve kızlarını hepimiz örnek alalım ve gerçek hayatımızda bizler de onlar gibi yaşayalım. Bu kitabı bitirdikten sonra, yazarı yine Âdem Saraç olan Nazenin Güller ismindeki Peygamberimizin torunları olan Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’i anlatan kitabı okuyacağım inşallah. Sizlere de tavsiye ediyorum. Allah’ın selamı, rahmeti ve bereketi hem onların hem de sizin üzerinize olsun.
Follow
