Üniversiteli genç kardeşlerimizin bazılarına, kerim Kitabımız “Kur’an’dan en çok hangi sûreyi sevdiklerini ve bu sevgilerinin sebebi”ni sorduk. İmanlarının özlerine, gözlerine ve pek tabi sözlerine yansıdığı günbegün ayan olan kardeşlerimizin hepsinden, birbirinden güzel cevaplar aldık. Hayatın tümüne hitap eden bir aziz Kitapla ne kadar haşır-neşir olduklarını gözlemlemiş oluyoruz böylece. Bu sözleriyle emsal teşkil etmelerini ve tüm gençlerimizin ilahî kitaptan bir an bile uzak durmamalarını temenni ediyoruz.
Kiminin uzunca, kiminin de kısa bir şekilde vermeyi tercih ettiği vahiy kokulu cevapları, bu güzel genç yüreklerden bütün genç-yaşlı yüreklerin dikkatine rikkatle sunarız. Buyurun:
HAKAN ÇELİKTEN (ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, MALZEME MÜHENDİSLİĞİ BÖLÜMÜ ÖĞRENCİSİ)
En sevdiğim ve etkilendiğim sûre, Tevbe Sûresidir, diyebilirim. Bu sûre Enfal Sûresinin devamı veya başlı başına bir süre olup olmadığı ihtilaflı olduğu için başına besmele yazılmamış. Bu sûrede, müşriklerin Allah ile alakalarının kesildiğini ve bundan sonra da asla onların Kâbe’ye yaklaştırılmayacağı anlatılmaktadır. Allah’ın kâfirleri nasıl rezil ve perişan edeceğini söylerken, öte yandan da müşriklere tevbe etmeleri yönünde uyarılar yapılmaktadır. “Haram olan aylar dışında, müşrikleri öldürün, onları yakalayın hapsedin ve başlarında durun. Ancak tevbe eder, namazı dosdoğru kılar ve zekâtı verirlerse artık serbest bırakın” diyerekten tevbe etmenin ehemmiyeti vurgulanmış. Allah’a ortak koşup kendini kâfir edenleri büyük bir gazap beklediğini söylerken, müşrikler için en olağan şeyin tevbe olduğunu söyleyerek bu sürenin ehemmiyetinden bahsedilmiş. Beni vuran da, işte buradaki tevbeyle yola gelme olayıdır. Kurtulmalarının, daha doğrusu kelle koltuktan yaşama korkusundan sıyrılmalarına tek çare tevbe. Allahu Ekber…
BURAK ARICAK (ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, TARİH BÖLÜMÜ ÖĞRENCİSİ)
Öncelikle, “Kur’an’da en çok hangi süreyi seviyorsun?” gibi bir soruya, sadece birkaç örnek sûre vermek yetmez. Çünkü Müslümanlığımızın gereği olarak, her okuduğumuz sûrede Rabbimizin de bize verdiği duyguya dayanarak tefekküre dalarız. Ama beni en çok etkileyen sûrelerin başında, Rahman sûresi gelir. Şöyle başlar: “Rahman Kur’an’ı öğretti, insanı yarattı ve ona düşünüp beyanı öğretti.” diye devam eder. Bu da, bizim için Rabbimizin verdiği en güzel nimettir. Allah’ın kudretini, her canlının ona boyun eğdiğini, göğü yükseltip ve ölçüyü koyduğunu, adaletli davranmamızı, bizim için var ettiği nimetleri ve öbür dünyada da, daha güzel nimetlerle donatacağını ifade eder. Ve bu gibi sûrenin ayetlerinin sonunda da kafiyeli olarak Rabbimizin: “hangi nimetlerimi yalanlıyorsunuz?” diye sorması, insanı tefekküre davet eder. Rabbim, bu ayetlere uyup ona göre hayat kurmayı nasip etsin.
SEYYİD MUHAMMED DOĞAN (ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, İŞLETME BÖLÜMÜ ÖĞRENCİSİ)
İhlâs Sûresi, tevhid akidesini beyan ettiğinden bu sûreye ayrı bir sevgi beslerim. İnsan, inandığı veya inanmak istediği varlığı tanımak ister; hakkında bilgi sahibi olmadığı, tanımadığı varlığa inanması zordur. Allah bu sûrede kendini tanıtır bize:
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
1- De ki; O Allah tektir
2- Allah Sameddir.
3- Kendisi doğurmamıştır ve (başkası tarafından) doğrulmamıştır.
4- Hiçbir şey O’nun dengi değildir.
Tevhid akidesinin temellerini oluşturan bu ayetlerin çok iyi anlaşılması, üzerinde durulması ve her zaman gündemde tutulması gerektiği düşüncesindeyim; Müslümanca düşünüş bunu gerektirir. Allah tektir, demek hiçbir şey onun dengi değildir, demek inanmış kalpler için üzerinde durulduğunda çok derin anlamlar içermelidir. Allah tektir, demek Allah’ı yegâne güç olarak kabul etmektir. Allah tektir, demek hayatını O’nun istediği şekilde tanzim etmek demektir. Hiçbir şey onun dengi değildir, demek emrine itaat edilecek, hükmüne boyun eğilecek tek otorite, tek ilah O’dur demektir. Allah’tan gayri tüm ilahları, tağutları yok saymak demektir. Ne bir ideoloji, ne bir şahıs, ne bir para ne de herhangi başka bir şeylerin; yaşamın merkezine konularak ilahlaştırılan bu tür şeylere yok diyebilmek, karşı durabilmek için Allah’ı bilmek ve O’nu birlemek için bu sûreye ayrı bir sevgi beslerim.
MEHMET KOCA (ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, ELEKTRİK-ELEKTRONİK MÜHENDİSLİĞİ BÖLÜMÜ ÖĞRENCİSİ)
Ben, Kur’an’da en çok bilim ayetlerinden etkileniyorum. Çünkü, insanın akıl süzgecinden geçmeyen bir şey, kalp süzgecinden geçmez. Kur’an’da, tâ o zamanlardan haber verilen birçok ayet var. Bu ayetler, günümüzde Kur’an mucizesini apaçık ortaya koyuyor. Görmeden inanmamızın sebebi de bu. Çünkü Kur’an’da tereddüt edecek tek bir ayet yok ve bilimsel ayetler 1400 sene önce bugünkü teknoloji ile bulunamayan çoğu şeyi önceden haber vermiştir. Bu da, Kur’an’ın bu dünyayı, evreni tam anlamıyla bilen bir yaratıcı tarafından geldiğini ispatlıyor… Mesela en çok etkilendiğim ayet: “Güneş de kendisi için tespit edilen bir karar yerine doğru akıp gitmektedir. Bu üstün ve güçlü olan bilenin takdiridir.” (Yasin, 36/38) Burada güneşin yörüngesinden bahsediliyor, hem de daha o zamanlarda dünyanın bile yuvarlak olduğu bilinmezken. Bu yüzden Kur’an’ın her ayeti insanı etkiliyor. Gerçekçi ve yüzde yüz doğru olmasından, şüpheye yer vermemesinden dolayı, bu ayetleri seviyorum.
MUHAMMED BAŞARAN (ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, ELEKTRİK-ELEKTRONİK MÜHENDİSLİĞİ BÖLÜMÜ ÖĞRENCİSİ)
Mustazafların eve dönüşü… Yıllarca işkence görmüş evlerinden, yurtlarından edilmişlere bir muştudur Fetih Sûresi… İnna Fetahna leke fethan Mubina… Allahu Teala, kullarına büyük ödül vermek için sabırlıdır. O güzel ödülü hak etmek gerekir. Sadece Allah için her şeyini bırakıp bilmedikleri yerlere gitmek her yiğidin harcı değildir. Ödül almak da kolay değildir. Büyük sabrın büyük direnişin ödülü nihayet fetihtir. Fetih Sûresi zamanımızda gerçekleşen Müslüman coğrafyamızdaki uyanışlara, ışıktır esasen. Yüreğime fetih doğar bu sûre söz konusu olunca. Ayetlere bir başka yönelirim, Rabbimin vahyini daha fazla önemserim onunla. Kısaca, gönlümü fetheden sûredir Fetih Sûresi.
FURKAN KESER (SAKARYA ÜNİVERSİTESİ, ENDÜSTRİ MÜHENDİSLİĞİ BÖLÜMÜ MEZUNU-YENİ)
Bizleri, yeryüzüne gönderirken sadece kendisine kulluk göreviyle görevlendiren, ola ki şaşarız, yanılırız, unuturuz diye Peygamberler ve O Peygamberlere de bizleri kendisiyle uyarmak üzere vahiy gönderen Allah, şüphesiz çok merhametlidir. Ahir zaman ümmeti olarak, elimizde bulunan tek Hak kitap, içerisindekilerin noktasına, virgülüne kadar ilahî kaynaklı olduğu yegâne hitap olan Kur’an’ın elbette ki her bir ayeti insanlığın kararan çehresine indirilen bir manifesto niteliğindedir; her bir kelimesi, sahte ilahların, tağutların, Allah’ın yeryüzündeki otoritesinden rol çalmaya kalkan zalimlerin yüzlerindeki maskelerini bir bir sıyırır ve hakkıyla okuyan kişiye içindeki hazineleri öyle cömertçe açar ki Kur’an; “evet” dersiniz, “bu mutlaka kerim olan Allah’ın bize bir ikramıdır.”
Mübarek “Fatır” Sûresini okurken de yüreklerinizin derinliklerinden gelen “subhanallah” nidalarını hissedersiniz; yoktan var eden Rabbimiz, insanoğluna lutfettiği nimetlerini bir bir sıralarken, fıtraten de çok nankör olan insan, etrafındaki nimetlere olan ilgisizlini hatırlıyor ve Kerim olan Rabbine karşı olan kulluk görevini ne kadar hakkını vererek yerine getirdiğini sorgulamaya başlıyor. Fatır Sûresiyle Rabbimiz, bizleri tağutları red ve Allah’a imana davet ederken bu yoldaki en büyük düşmanımız olan şeytana karşı da bizleri uyarıyor. Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya sarılan, işlediği çirkinliklerin, fenalıkların peşine takılan ve bunları iyi bir şeymiş gibi gören, parada, mal ve mülkte, makamda bir şeref ve izzet arayanlardan değil ahireti arzulayan, dünyanın geçici bir “geçimlik” olduğu, asıl yurdun ahiret olduğu bilincinde olanlardan olmamız gerektiğini ve izzet ve şerefi Allah’ın yanında aramamızı bizlere emreder. Ardından şöyle buyurur: ”Allah’ın kitabını okuyan, namazı güzelce kılan ve kendilerine verdiğimiz nimetlerden gizli ve açık olarak infak edenler var ya; işte onlar asla zarara uğramayacak bir kazanç umabilirler.” (Fatır29) Ardından Rabbimiz, biz insanlara lutfettiği nimetlerinden bazılarını hatırlattıktan sonra akleden, kalbi sıkıştıran şu soruyu sorar: “İşte, budur sizin Rabbiniz olan Allah! Hükümranlık O’nundur! Oysa, O’ndan başka yalvarıp durduğunuz putlar-taş parçaları veya putlaştırdığınız (aslında zaten kendisi de Allah’a muhtaç olan) varlıklar, bir incir çekirdeğine dahi hükmedemezler… Onlara el açıp dua etseniz, duanızı işitmezler, işitseler bile size cevap veremezler.” (Fatır: 13-14) Yegane hüküm sahibi olan Allah, egemenliği kayıtsız ve şartsız bir yerlere hasredenleri, işte bu müthiş ifadelerle yerden yere vurmakta ve 40.ayette de, bu ilahlık iddiasında bulunanların iddialarını çürütmekte: “De ki: Allah’tan başka itaate çağırdığınız ortaklarınızı bir düşünün bakalım: Gösterin bana, yeryüzünde ne yaratmış bunlar? Yahut onların göklerin yaratılmasında bir ortaklıkları mı var?” ve ayetin devamında şu gerçeği yüzlerine vuruyor: “Hayır, aslında zalimler birbirlerini boş vaadlerle aldatmaktan başka birşey yapmıyorlar…!” Velhasıl Fatır Sûre-i celilesi de, Rabbimizin nimetlerini hatırlatan ve göğsümüze ferahlık veren ziyadan yansıyan nurlardan bir nurdur.
Ey Rabbimiz! Rasul’ün aracılığıyla bizlere gönderdiğin hakikatleri duyduk, onlara iman ettik. Bizleri bu hakikatlerden ayırma, vahyini gönlümüze minhac eyle. Bizleri salihlerin zümresine ilhak eyle. Bizleri kendilerine nimet verdiklerinin yoluna ilet. İsyan edenlerden, haddi aşanlardan, nimetlerini unutup zulmete dalanlardan ve sapkınlardan eyleme. Amin…
FATİH PALA
09.10.2013 – KAYSERİ
Follow
